Anayasa Mahkemesi ve Futbolda Karaborsa

Anayasa Mahkemesi’nin elektronik biletle ilgili kararı dün Resmî Gazete’de yayımlandı. Mahkeme, oyçokluğu ile çoğu hükmü Anayasa’ya uygun buldu (Kararın detayları için bkz. goo.gl/2VDhia)

Çoğunluk görüşüne sahip olan hâkimlerin fiilî uygulamadan ve sorunlardan pek haberdar olmadıkları veya bu sorunları görmezden geldikleri düşünülebilir.

Çoğunluğa göre, elektronik bilet uygulaması ile “spor müsabakasına ancak adına düzenlenmiş elektronik kart ile girebilecek“, “harici bilet satışı ya da taraftar gruplarına toplu bilet satımı mümkün olmayacak, bir kişi ancak kendi adına düzenlenmiş kart ile müsabakalara girebileceğinden yasaklanan kişilerin başkalarına ait bilet ile müsabakalara girmeleri engellenebilecek“, “elektronik kart ve bilet satışı ile ilgili denetimler, uygulamanın düzenli ve kurallara uygun olmasını, her alanda yeknesaklığın sağlanabilmesini temin edecek“.

Çoğunluğun yukarıdaki görüşü hayalden, masaldan öte bir anlam taşımıyor.

Karaborsa devam ediyor. Sosyal medya sayesinde biletler elden ele dolaşıyor. Kulüplerin, taraftar derneklerinin bünyesinde toplu bilet dağıtımı yapılıyor. Yasaklı taraftarlar stadyumlara girebiliyorlar.

Elektronik biletin tek başına karaborsayı sona erdiremeyeceğini 6222 sayılı Kanun’u hazırlayanlar da biliyorlardı. Tuhaf ve acı olan, bu kanunun taslağının TFF hukukçuları tarafından hazırlanmış olması.

6222 sayılı Kanun’dan önce yürürlükte olan 5149 sayılı Spor Müsabakalarında Şiddet ve Düzensizliğin Önlenmesine Dair Kanun’un 14’üncü maddesinde karaborsa yasağı açıkça düzenlenmişti. İlgili hüküm şöyleydi:

“Usulsüz bilet satışı

MADDE 14. — Spor müsabakalarının yapıldığı alanlar çevresinde bilet satışı için ayrılmış yerler ile ilgili federasyon veya kulüp tarafından uygun görülen yerler ve görevliler dışında bilet satışı yapılamaz.

Spor müsabakalarında her ne surette olursa olsun, toplu veya organize biçimde rayiç bedelin altında veya üstünde, müsabaka biletinin temini, dağıtımı, bilette yazılı bedelin üstünde satılması ve kapasitenin üstünde seyirci alınması veya bu yerlere biletsiz seyirci kabul edilmesi yasaktır.“

6222 sayılı Kanun’da yukarıdaki hüküm yer almıyor.

5149 sayılı Yasa yürürlükte iken karaborsa bilet satan kişiler yargılanırken kanun değişince, karaborsacılara verilen mahkumiyet cezaları bozuldu. Karaborsacılara gün doğdu.

Yargıtay, mahkumiyet kararlarını bozma gerekçesini şu şekilde açıkladı: “Sanığa atılı bulunan futbol müsabakası biletini usulsüz/karaborsa olarak satmak fiilini suç olarak düzenleyen 5149 sayılı kanun hükümden sonra 14.04.2011 gün ve 27905 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6222 Sporda Şiddet ve Düzensizliğin Önlenmesine Dair Kanun’un 25.maddesiyle yürürlükten kaldırılmış, yeni düzenlemede ise maç biletini karaborsa satmak fiilini yaptırıma bağlayan kural bulunmadığından dolayı fiil suç olmaktan çıkartılmıştır. Açıklanan bu gerekçeyle, sanığın temyiz itirazları yerinde görüldüğünden mahkumiyet hükmünün BOZULMASINA (…)“

Karaborsanın suç olmaktan çıkarılması için taslak hazırlayan TFF’ye, bu taslağı tasarı haline getiren dönemin hükümetine ve bu tasarıyı kanunlaştıran TBMM’ye sormak gerekir: “Neden usulsüz bilet satmak artık suç değil?”

Anayasa Mahkemesi üyelerine de sormalı: Passolig kullanıyorlar mı? Stadyumlara bilet ücreti ödeyerek mi giriyorlar? Karaborsadan habersizler mi?

Anayasa Mahkemesi’nin hayattan kopuk kararları kamu vicdanını yaralıyor. Mahkemenin elektronik biletle ilgili kararı da kamuoyunda büyük tepki gördü. Uygulamadan bihaber, hukuku ve insan haklarını yok sayan bu tür kararlara karşı tek yol İnsan Hakları Avrupa Mahkemesi olabiliyor. Oysa İHAM’dan medet ummaya gerek kalmadan ulusal yargımıza güvenebilmek isterdik.