WADA Soruşturma Raporu’nun Özeti

Dün WADA Bağımsız Soruşturma Komisyonu, Rusya’daki devlet destekli sistemli doping skandalını ortaya koydu. Komisyon raporu ve komisyonun basın toplantısı Internet’te yayınlandı.

Komisyon raporundaki tespitler, iddialar sadece Rusya ve Rus atletizmi ile sınırlı. Ruslar dışında sadece Aslı Çakır Alptekin‘in dosyası masaya yatırılmış. Alptekin Dosyası‘nın tekrar açılması gerektiği belirtilmiş.

Raporda özetle, Rusya’da devlet destekli sistematik doping yapıldığı açıklandı. (WADA bugün Moskova laboratuvarının akreditasyonunu kaldırdığını açıkladı.)

WADA soruşturma raporundaki çarpıcı tespitler aşağıda özetlendi. Özet, raporun sistematiği takip edilerek hazırlandı:

• Komisyon, Alman televizyon kanalı ARD’de yayınlanan belgeselin ardından çalışmaya başladı.
• Sporcular, sporcunun çevresi, antrenörler, doktorlar, spor teşkilatındaki yetkililer, federasyon yöneticileri ve federasyon görevlileri ile doping ajansları arasında doping maddelerinin temini, satışı, kullanımı konusunda örgütlendiler.
• Atletler, antrenörlerine ve tıp uzmanlarına doping maddesi temini için para ödediler.
• Atletler, kazançlarının bir bölümünü Rusya Atletizm Federasyonu’nun üst düzey yöneticilerine vermek zorunda kaldılar.
• Atletler yarışma dışı doping kontrolünün yapılacağı yer ve zaman konusunda önceden uyarıldılar. Sporcular, bu kontrolleri önceden bilerek hareket ettiler.
• Atletler ve eski sporcu olan antrenörler arasında uzun yıllara dayanan doping kültürü bulunuyor. Sporcular ve antrenörler, doping kullanımını “herkes doping yapıyor” diyerek meşrulaştırmaya çalışıyorlar.
• Doktorlar ve laboratuvar yetkilileri 1.400’den fazla şüpheli örneği yok ettiler.
• Moskova Doping Laboratuvarı Müdürü Grigory Rodchenko’nun birçok doping faaliyetine yardım ettiği anlaşıldı.
• Rusya Federal Güvenlik Servisi (FSB), Moskova Laboratuvarı’nda aktif şekilde bulunuyordu. FSB ajanları, kendilerini mühendis olarak tanıtıyorlardı. Bu ajanlar laboratuvarı denetliyorlardı. Ayrıca FSB laboratuvar içindeki konuşmaları, telefon görüşmelerini böcek aracılığıyla dinliyorlardı. FSB, WADA seminerlerine giden laboratuvar çalışanlarını sorguluyordu. FSB’nin laboratuvarda aktif çalışması, devletin söz konusu doping faaliyetlerine destek verdiği iddialarını güçlendirdi.
• Rus devleti, Moskova Doping Laboratuvarı’nın faaliyetine doğrudan müdahale etti.
• Moskova Doping Laboratuvarı yetkilileri, pozitif test sonuçlarının örtbas edilmesi için atletlerden para istediler.
• “Whereabouts” formları kasten eksik, yanlış dolduruldu.
• Rus atletler birçok doping testine girmediler.
• Rus atletlerin testlerden kaçırılmaları için sahte kimlikler kullanıldı.
• Doping kontrol görevlileri doğrudan veya aileleri üzerinden tehdit edildiler.
• Doping kontrol görevlileri, bu konuda eğitimli olmalarına rağmen, uluslararası test standartlarına uymadan hareket ettiler.
• Doping kontrol görevlileri kendilerine görev verilir verilmez hareket etmediler. Moskova’ya (Moskova Doping Kontrol Merkezi’ne) yakın yerler için yeni Whereabouts” formları doldurulunca harekete geçtiler. Sporcuların antrenörleri, sporculara Moskova’ya uzak yerlerde antrenman yaptırdılar. Sporcular, performan arttırıcı maddeden kurtulduktan sonra Moskova yakınına gelip doping testlerine girdiler.
• Doping kontrol görevlileri rüşvet aldılar. Sporcuları takip etmediler. Bilerek geçersiz formlar hazırladılar.
• ADAMS’a düzgün veri girişi yapılmadı.
• Cezalı sporcular, ceza süreci boyunca yarışmaya devam ettiler.
• Sporcular, doping kontrol görevlileri ile iletişimden kaçınmak için, Whereabouts formlarına antrenörlerinin telefon numaralarını yazıyorlardı.
• Sporcular özgür değillerdi. Ya kendilerine verilen ve zorunlu tutulan doping maddelerini alacaklardı ya da milli takıma girmeyeceklerdi.
• Anormal pasaport değerleri olan sporcular hemen soruşturulmadı. Soruşturma ertelendi. Bu sayede, sporcular Londra Olimpiyatları’nda yarışabildiler. Bu sporculardan bazıları Oyunlar’da madalya kazandı.
• Üst düzey antrenörler, doping maddesi trafiği/ticareti ile uğraşıyorlardı.
• Kamp merkezlerinde kan dopingi ekipmanları bulundu.
• Sporcular, doping kullanımı ile ilgili söylenmekten bile korkuyorlardı. Sporcular ölümle tehdit ediliyorlardı.
• Rusya Dopingle Mücadele Ajansı, doping testlerinin zamanının belirlenmesi sürecinde doğrudan antrenörler, doktorlar ve ulusal federasyonlarla birlikte çalışıyordu.
• Rusya Dopingle Mücadele Ajansı, test yapılacak sporcuları ajans merkezinde topluyor ve test için sporculardan para alıyordu.
• Rus emniyet görevlileri, doping numunelerinin güvenirliğini tehdit ediyorlardı. Emniyet görevlileri doping kontrol görevlilerini izliyor, Moskova’ya haber veriyor ve numunelerin taşınmasını denetliyorlardı.
• Antrenörler, sporcularının başarıları sayesinde ciddi maddi kazanç sağlıyorlardı. Antrenörler, sporcuların kazancından belli pay alıyorlardı. Maddi menfaatlerini korumak isteyen antrenörler, sporcularının doping testlerine katılmalarını engellemek için ellerinden geleni yapıyorlardı. Sporcular, whereabouts formlarına antrenörlerinin isimlerini yazıyorlardı. Böylece doping kontrol görevlileri önce antrenörlerle temasa geçmek zorunda kalıyorlardı. Antrenörler bu şekilde sporculara zaman kazandırıyorlardı. Bu yöntemin işe yaramaması halinde, antrenörler fiziksel olarak kontrol görevlilerine karşı duruyorlar;  görevlilerin sporculara ulaşmalarını engellemeye çalışıyorlardı. İkinci yöntem de işe yaramaz ve numune alımı gerçekleşirse, antrenörler doping kontrol formunun doldurulmasına müdahale ediyorlardı. Antrenörler, formu dolduran görevlileri tehdit ediyorlardı.
• Sporcular, doping kontrol formuna yanlış bilgiler yazıyorlardı.
• Sporcular, performans arttırıcı maddelerin vücuttan atılma sürelerini çok iyi biliyorlar. Bu konuda iyi eğitimliler. Sporcular kullandıkları yasaklı ve yasaklı olmayan maddeler için antrenman günlüğü tutuyorlardı. Yarışmada yapılacak testte temiz çıkmak için yasaklı maddeleri bırakmaları gereken günleri işaretliyor ve listeye harfi harfine uyuyorlardı.
• Bazı atletler, Rusya Şampiyonaları’nda “Yeşil Kulvar”da koşma imtiyazına sahiplerdi. Bu sporcular teste tabi tutulmuyor; teste tabi tutulsalar da pozitif sonuçları yok ediliyordu.
• Olimpik Antrenman Merkezi’nde kan dopingi için kullanılan malzemeler bulunuyordu. Merkezin eski müdürü de kan dopingi maddelerini elinin altında tutuyordu. Merkezin baş antrenörü, merkez bünyesindeki doping faaliyetlerini yönetiyordu. Doping kontrol görevlileri, yetkileri olmadığı için bu malzemelere el koyamadılar.
• Rusya Dopingle Mücadele Kurumu (RUSADA), doping testi formlarını hemen ADAMS’a girmedi. Bu gecikme/ihmal, test sonuçları üzerinde oynanmasını sağladı; programın saydamlığını ortadan kaldırdı.
• Moskova’da bir başka doping laboratuvarı kuruldu: “Laboratory of the Moscow Committee of Sport for Identification for Prohibited Substances in Athlete Samples”. Bu laboratuvar, pozitif çıkan numunelerin imhası için kullanıldı. Bu laboratuvarda negatif olduğu tespit edilen numuneler, akredite laboratuvara gönderildi.
• IAAF bünyesinde büyük yolsuzluk ve rüşvet olayları gerçekleşti.
• IAAF, aralarında Aslı Çakır Alptekin’in de olduğu birçok atletin biyolojik pasaport sonuçlarını hemen değerlendirmedi ve yetkili birimleri bilgilendirilmedi. IAAF, 18 ila 25 ay arası bir süre boyunca beklemeyi tercih etti. Bu gecikme sayesinde birçok sporcu yarışmaya devam etti. Bu sporculardan bazıları Londra Oyunları’na katıldılar. Hatta Oyunlar’da madalya kazananlar oldu.
• Dopingle Mücadele Kurulu, anormal pasaport değerleri konusunda sporcuları ve Rusya Atletizm Federasyonu’nu hemen bilgilendirmedi.
• IAAF, doping ihlali ile orantısız ve sporcudan sporcuya değişen, tutarsız cezalar verilmesini istedi.
• CAS sürecinin uzun sürmesi şüphe yarattı.